- innocenter
- in-nŏcens, entis, adj. ( gen. plur. innocentūm, Plaut. Rud. 3, 2, 5;I.
but innocentium,
Cic. Verr. 4, 52, § 116 ), that does no harm.Lit., harmless, inoffensive, innoxious (syn. insons):II.epistula,
Cic. Fam. 5, 18:ruina,
Mart. 1, 83, 11:innocentis pocula Lesbii,
Hor. C. 1, 17, 21:innocentior cibus,
Plin. 23, 7, 67, § 132.—Transf., that harms no one, blameless, guiltless, innocent.A.In gen.: servus, Plant. Capt. 3, 5, 7: [p. 958] innocens is dicitur, non qui leviter nocet, sed qui nihil nocet, Cic. Tusc. 5, 14, 41:B.innocens si accusatus sit, absolvi potest,
id. Rosc. Am. 20, 56:vir integer, innocens, religiosus,
id. Verr. 2, 4, 4, § 7:parricidii,
Flor. 4, 1:factorum innocens sum,
Tac. A. 4, 34:innocentissimo patre privatus est,
Cic. Verr. 2, 2, 33, § 88:contentiones,
carried on without bitterness, Vell. 1, 11, 6:vita innocentissimus,
id. 2, 2, 2.—As subst.: innŏcens, entis, m., the guiltless man:cum innocente abstinentiā certabat (Cato),
Sall. C. 54, 5; Auct. Her. 2, 3, 5. —In partic., disinterested, upright:praetores,
Cic. Verr. 1, 4, 12:vir innocens et industrius,
Suet. Vit. 2; Plin. Pan. 28, 3.—Hence, adv.: innŏcenter, harmlessly, blamelessly, innocently:vivere,
Quint. 7, 4, 18:opes innocenter paratae,
Tac. A. 4, 44.— Comp.:omnia, quae caeduntur, innocentius decrescente luna, quam crescente fiunt,
more safely, better, Plin. 18, 32, 75, § 321:agere,
Tac. H. 1, 9. — Sup.: vita innocentissime acta, Auct. Decl. ap. Sall. 2.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.